واحد مشاهیرو بزرگان تبیان زنجان-
فيدل كاسترو از زماني كه نيرو‌هاي انقلابي كوبا حكومت استبدادي فلوخنسيو باتيستا را در سال 1959 سرنگون كردند ، قدرت را در اين كشور در دست گرفته است .
كاسترو در دانشگاه هاوانا در رشته حقوق به تحصيل پرداخت . در سال 1953 او در اولين قيام نافرجام عليه باتيستا شركت كرد . پس از اين قيام او زنداني و سپس به مكزيك تبعيد شد . در سال 1956 كاسترو به كوبا بازگشت و مجدداً رهبري انقلاب عليه باتيستا را در دست گرفت . او سپس براي تقويت موقعيت خويش به نيرو‌هاي چريكي تحت فرماندهي "ارنستو ال چه گوارا" پيوست . او سرانجام با پشتيباني اين نيرو‌هاي چريكي توانست حكومت استبدادي فلوخنسيو باتيستا را در سال 1959 سرنگون كند .
او پس از به دست گرفتن حكومت در كوبا مخالفت با سياست هاي آمريكا در كوبا و آمريكاي جنوبي را سرلوحه سياست هاي خود قرار داد .
آمريكا كه منافع خود را در كوبا در خطر مي‌ديد ، تلاش كرد وي را با انجام توطئه هايي حمايت شده از سوي سازمان سيا (سازمان اطلاعات مركزي آمريكا) ، به قتل برساند . دولتمردان واشنگتن حتي با حمايت از چريك هاي ضد انقلاب كوبا ، در سال 1961 به فرمان جان اف كِنِدي رئيس جمهوري وقت آمريكا حمله اي به خليج خوك ها در كوبا انجام دادند كه در اين حمله نيرو‌هاي وفادار به فيدل كاسترو ، چريك هاي ضد انقلاب كوبايي را شكست دادند .
در زمان زمامداري كِنِدي بر كاخ سفيد همچنين بحران استقرار موشك هاي شوروي در كوبا پيش آمد . كه آن بحران از طريق ديپلماتيك و با خروج موشك هاي شوروي از كوبا به طور مسالمت آميز به پايان رسيد . در حالي كه احتمال آن نيز مي‌رفت كه بر سر استقرار موشك هاي شوروي در كوبا جنگي عالمگير ميان دو قدرت بزرگ آن زمان در گيرد .
در 31 ژوئيه سال 2006 فيدل كاسترو به دليل انجام يك عمل جراحي در روده بزرگ قدرت را به طور موقت به برادرش رائول كاسترو واگذار كرد . اين اولين باري بود كه كاسترو قدرت را موقتاً به فرد ديگري انتقال مي‌داد .
برخي ار كارشناسان بر اين باور هستند كه كاسترو در سال 1927 متولد شده است ، پيتر جي بورن در كتاب فيدل كه در سال 1986 انتشار يافته است به اين نكته اشاره مي‌كند كه سال تولد فيدل كاسترو را 1926 در شناسنامه اش ثبت كردند تا او بتواند يك سال زودتر به مدرسه برود .
فيدل كاسترو خود در زندگينامه اش تحت عنوان « سال‌هاي اول زندگي من » به اين نكته اشاره مي‌كند كه در سال 1926 متولد شده و مي‌نويسد : « من 26 ساله بودم كه مبارزه مسلحانه را آغاز كردم ، من در روز سيزدهم متولد شدم كه نصف عدد 26 محسوب مي‌شود ... . الان كه به اين مسأله فكر مي‌كنم به اين باور مي‌رسم كه به احتمال زياد امري فلسفي درباره عدد 26 وجود دارد . [كتاب 2000 صفحه‌اي درباره زندگي كاسترو]
فيدل کاسترو که به مدت 49 سال قدرت را در کوبا در دست داشت ، در تاريخ 17 فوريه 2008 از تلاش براي تصدي يک دوره رياست جمهوري جديد در کشورش منصرف شد و برادر 76 ساله اش رائول کاسترو در تاريخ 24 فوريه 2008 جانشين وي شد .
فيدل ركورد دار فرار از ۶۳۸ سوء قصد مختلف است . به طوري كه در ۲۰ مكان مختلف جابه جا می‌شد. كمتر كسی می‌دانست كه وی كجا می‌خوابد ، علاقه زيادی به غواصی در آب های كارائيب داشت . و طی ۴۷ سال در مسند قدرت بودن ، سخنرانی هايی كمتر از چهار پنج ساعت تا ده يازده ساعت نداشت ، شوخ طبع و پرطنز بود .
از او به عنوان مبارز و مرد انقلاب و قدرت ياد می‌كنند كه مرگش آنها را متأثر می‌كند .
فيدل كاسترو در استان "اورينته" در شرق كوبا به دنيا آمد. خانواده او اسپانيايی‌هايی بودند كه به اميد آينده ای بهتر به كوبا مهاجرت كرده بودند و پدرش با سرمايه گذاری در خط آهن كوبا به كار نقل و انتقال شكر در كوبا مشغول شد و از وضعيت مالی خوبی برخوردار بود .
وی در مدارس كاتوليك درس خواند و در شهر سانتياگوی كوبا تحصيلات خود را به پايان رساند . در سال ۱۹۴۷ و در زمان دانشجويی به يك فعال سياسی تبديل شد . و در اقدام سياسی تبعيدشدگان دومنيكن برای سرنگونی ديكتاتور دومنيكن به نام « رافائل تروجيلو » شركت فعال داشت . و سال بعد در شورش های مناطق و حومه شهر بوگوتا در كلمبيا شركت كرد . مهمترين خصلت سياسی فيدل در آن زمان عقايد و نظرات ضد آمريكايی او بود . هرچند هنوز با نام يك ماركسيست از او ياد نمی‌شد .
در سال ۱۹۵۱ فيدل به عضويت حزب اصلاح طلب ارتدوكس درآمد . و از طرف حزب خود وارد انتخابات برای حضور در مجلس عوام شد . درست پيش از انتخابات ژنرال « فولجنيكو باتيستا » طی يك كودتای خونين قدرت را در دست گرفت . بسياری از گروه های سياسی كوبا برای مخالفت و براندازی ديكتاتوری باتيستا بسيج شدند كه در اين ميان فيدل رهبری ۱۶۰ شورشی را بر عهده داشت . محاسبات كاسترو در اين شورش درست از كار درنيامد .
فيدل و يارانش دستگير و به جرم اقدام براندازانه عليه حكومت كوبا محاكمه شدند . در مدت دادگاه خود مدام اصرار داشت ثابت كند كه برای كمك به برقراری دموكراسی چنين اقدامی انجام داده ولی با اين حال مجرم شناخته و به ۱۵ سال زندان محكوم شد .
دو سال بعد ، باتيستا كه قدرت خود را امن و مطمئن می ديد دستور عفو عمومی داد . و زندانيان سياسی از جمله فيدل كاسترو از زندان آزاد شدند . كاسترو به همراه برادرش رائول به مكزيك رفتند و جنبش ۲۶ جولای را به راه انداختند . و به همراه « ارنستو چه گوارا » انقلابی آرژانتينی، ارتش انقلاب را سازماندهی و شروع به عضوگيری كردند .
در دوم دسامبر سال ۱۹۵۶ فيدل و ۸۱ مرد مسلح در ساحل كوبا پياده شدند . به غير از كاسترو ، چه گوارا و رائول به همراه ۹ نفر ديگر ، بقيه كشته يا دستگير شدند و فيدل و ديگران به كوه های « سيراماسترا » رفته و عمليات جنگ نامنظم را از آنجا ادامه دادند . داوطلبان زيادی از سرتاسر كوبا به آنها پيوستند . و پيروزی هايی نيز نصيب كاسترو در برابر ارتش فاقد اخلاق باتيستا شد .
دهقانان و طبقه فقرا از كاسترو حمايت می كردند . و فيدل به آنها قول اصلاحات ارضی داده بود . در حالی كه آمريكا از باتيستا حمايت می‌كرد . و نيروهای دولتی با كمك های آمريكا مواضع انقلابی ها را بمباران سنگين می كردند . اواسط سال ۱۹۵۸ مخالفان زيادی به جنبش مبارزه با باتيستا پيوستند و آمريكا كمك های نظامی خود به باتيستا را لغو كرد .
در ماه دسامبر نيروهای جنبش ۲۶ جولای به رهبری چه گوارا به شهر « سانتاكلارا » حمله كرده و شكست سنگينی به نيروهای باتيستا دادند .
در اول ژانويه ۱۹۵۹ نيروهای ۳۰ هزار نفری چه گوارا دولت كوبا را در اختيار گرفتند . ديگر فعالان سياسی از حمايت مردمی برخوردار نبودند . و در عوض كاسترو محبوب مردم بود . در ۱۶ فوريه همان سال فيدل به عنوان نخست وزير دولت جديد سوگند ياد كرد .
بلافاصله ايالات متحده آمريكا اعلام كرد ديكتاتوری در كوبا برقرار شده و خصومت خود را آغاز كرد . كاسترو اصلاحات خود را اجرا كرد . و با ملی كردن منافع و دارايی های آمريكا در كوبا ، حكومت سوسياليست خود را آغاز كرد .
بسياری از ثروتمندان كوبا به آمريكا گريختند تا به كمك سيا دولت كاسترو را سرنگون كنند . در آوريل ۱۹۶۱ فراريان كوبا با كمك سيا عمليات « خليج خوك ها » را اجرا كردند كه شكست سختی به همراه داشت .
اتحاد جماهير شوروی اعلام كرد عليه آمريكا وارد جنگ خواهد شد . و در سال ۱۹۶۲ موشك های هسته ای خود را در كوبا مستقر كرد . بعد از اطلاع آمريكا از اين اقدام شوروی ، مناقشه دو ابرقدرت ادامه پيدا كرد . تا اينكه آمريكا تعهد كرد به كوبا حمله نكند . و در مقابل ، شوروی ، كلاهك های هسته‌ای خود را از كوبا خارج كرد .
مخالفان كاسترو از همان ابتدا در يك نكته اتفاق نظر داشتند ، اينكه اين انقلاب وابسته به شخص كاسترو است و اگر او نباشد انقلاب خيلی زود شكست خواهد خورد . با همين تحليل از اولين روزهای به قدرت رسيدن كاسترو ، نقشه های مختلفی برای ترور او طراحی و اجرا شد .
شايد معروف ترين تلاش برای ترور كاسترو همان سيگار برگ معروف باشد . سيگار برگی كه دانشمندان سازمان سيا ساخته بودند و به جای تنباكو از مواد منفجره پر شده و قرار بود در صورت كاسترو منفجر شود . تيم محافظان كاسترو اين طرح را هم مثل خيلی طرح های ديگر كشف و خنثی كردند . اما سيگار برگ انفجاری تنها يكی از نقشه های ترور بود .
نقشه‌هايی كه « فابيان اسكالانته » رئيس سابق سرويس های امنيتی كوبا تعداد آنها را ۶۳۸ مورد ذكر كرده است. برای همين است كه خيلی‌ها عقيده دارند نام فيدل كاسترو بايد از نظر تعداد دفعاتی كه به جانش سوء قصد شده ، در كتاب ركوردها ثبت شود .
فيدل كاسترو ، در وصيت نامة سياسی خود چنين بيان می‌كند : انقلاب كوبا دسترنج يك نفر نيست و نمی‌تواند هم باشد . اين انقلاب حاصل قهرماني های يك خلق تسليم ناپذير است . ميليون ها كوبايی آماده‌اند از اين انقلاب تا آخرين قطره خون به دفاع برخيزند . هيچ نيرويی در جهان قادر نخواهد بود مقاومت ما را در هم بشكند و استقلال ما را نابود سازد . در كوبا سوسياليسم ماندگار خواهد بود .
|
امتیاز مطلب : 23
|
تعداد امتیازدهندگان : 7
|
مجموع امتیاز : 7
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
